Aile içi şiddet mağdurlarına verilen fiziksel ve psikolojik zarara ek olarak, aile içi şiddet ABD vergi mükelleflerine her yıl milyarlarca dolara mal oluyor. Bu paranın önemli bir kısmı, suçluları kovuştururken, hükümlüleri cezalandırırken ve gelecekteki suçları durdurmak için müdahale etmeye çalışırken devletler tarafından harcanıyor. Programlar eyaletten eyalete değişir. Briana Barokas, New York Üniversitesi Silver School of Social Work’te araştırma görevlisi ve New York Üniversitesi Şiddet ve İyileşme Merkezi’nde araştırma direktörü, nasıl çalıştıklarını ve nasıl geliştirilebileceklerini değerlendirmek için farklı eyaletlerde kullanılan müdahaleleri incelemek üzere Ulusal Bilim Vakfı’ndan fon alıyor. Aile İçi Şiddet Farkındalık Ayı boyunca Barocas’la çalışmaları hakkında röportaj yaptık.
Q: Bize araştırmanızdan ve müdahale çabalarının neden önemli olduğundan bahsedin.
A: Araştırmam, özellikle suçluları hedef alan müdahaleler yoluyla aile içi şiddetin nasıl ele alınabileceğine odaklanıyor. Her devletin, kabahatlerden hüküm giymiş suçlular için bir tür müdahale tedavisi vardır. Tedaviler tipik olarak 30 yıldan daha eski bir modele dayanmaktadır. Bu model, aile içi şiddeti heteroseksüel partnerler arasında, suçlunun erkek olduğu bir sorun olarak görür. Ayrıntılar eyaletten eyalete ve programdan programa değişse de, tedaviler tipik olarak, yalnızca diğer suçluların ve hizmet sağlayıcıların bulunduğu bir tür grup tedavisi olarak gerçekleştirilir.
ABD’de yaklaşık 2.500 darpçıya müdahale programı var Pek çok eyalette, tekrarlayan suçlular bir programda daha fazla cezaya çarptırılıyor, ancak programın ayrıntıları değişmiyor. Araştırma literatüründen, böyle bir programda daha fazla zamanın daha iyi sonuçlara yol açtığına dair hiçbir kanıt yoktur.
Araştırmamda, ceza adaleti sistemi, suçlular ve mağdurlar için sonuçları iyileştirmek üzere alternatif modellerin kullanılıp kullanılamayacağını daha iyi anlamaya çalışıyorum. Daha iyi aile içi şiddet suçlusu müdahale programları, hayatları ve parayı kurtarma potansiyeline sahiptir.
S: Değerlendirdiğiniz modelde farklı olan nedir?
A: New York Üniversitesi’nden meslektaşım Linda Mills ile birlikte hem Arizona’da hem de Utah’ta aile içi şiddeti ele almak için onarıcı adalet yaklaşımı kullanan, Barış Çemberleri adlı bir model olan programlar üzerinde çalıştım. Farklı olan, incelediğimiz müdahalelerin en azından bir kısmının, eğer mağdur dahil edilmek istiyorsa, mağduru içermesidir. Sıklıkla, bir kurban ve bir suçlu iç içe geçmiş hayatlar sürdürür. Aslında hala birlikte yaşıyor olabilirler veya ortak çocukları olabilir.
Mağdurlar genellikle kendi bakış açılarını paylaşmak için dahil olmak isterler çünkü suçluya yardım etmek isterler ve kendi iyileşmelerinin bir parçası olarak. Ayrıca Barış Çemberleri, meydana gelen şiddeti ele almak için istekli aile üyelerini, destek kişilerini, eğitimli profesyonel kolaylaştırıcıları ve topluluk gönüllülerini, suçlu ve mağdurla (eğer katılmayı seçerse) bir araya getirir.
Onarıcı adalet yaklaşımının bir başka yararı da, müdahaleyi diğer aile içi şiddet türlerini içerecek şekilde genişletmesidir. Tüm örnekler heteroseksüel çiftleri içermez. Tüm suçlular erkek değildir ve hepsi kurbanlarıyla cinsel ilişki içinde değildir. Aile içi şiddet vakaları, örneğin yetişkin bir çocuk ve ebeveyn ya da yetişkin kardeşler gibi aile içi şiddet vakalarını da içerebilir. Programı sorunun kapsamına uyacak şekilde tasarlamak, suçluların ve mağdurların sırf durumları sorunun basmakalıp görüşüne uymuyor diye çatlaklardan düşmemelerini sağlamaya yardımcı olur.
Q: Araştırma bulgularınızdan bazıları nelerdir?
A: Utah’taki araştırmamız hâlâ devam ediyor, ancak Arizona’daki çalışmalarımızdan, mağdurların yüzde 62’sinin suçluyla birlikte Barış Çemberleri programına katıldığını gördük, bu da bu tür bir müdahale için karşılanmamış önemli bir talep olduğunu gösteriyor. Barış Çemberleri modeli en az standart müdahaleler kadar etkili görünmektedir.
Ek olarak, Utah çalışmamızın ilk bölümünden umut verici sonuçlar geliyor. Çalışma, 24 aylık bir süre boyunca hem yeniden suç işlemeyi hem de zarar azaltmayı değerlendirmek için rastgele kontrollü bir tasarım kullanır. Standart bir şiddet uygulayan müdahale programını hibrit bir şiddet uygulayan müdahale programı ve Barış Çemberleri programıyla karşılaştırır. Bu çalışmanın ikinci bölümünde, bir mağdurun katılmak istemediği durumlarda bir mağdur savunucusunun hazır bulunması seçeneğini sunuyoruz. Bu, mağdurun bakış açısının sürecin önemli bir parçası olarak kalmasına izin verir.
S: Daha fazla insanın aile içi şiddet hakkında ne bilmesini isterdiniz?
A: İnsanlar tipik olarak aile içi şiddetin heteroseksüel, yakın partner bağlamında gerçekleştiğini ve bunun kadın üzerine erkek olduğunu düşünür. Birçok aile içi şiddet ilişkisi, kadın yakın partner şiddetine ilişkin bu erkek klişesine benzemiyor ve suçluların ve mağdurların yaşamları genellikle bağlantılı olmaya devam ediyor. Daha geniş bir aile içi şiddet tanımı kullanmak, sorunu tüm tezahürleriyle ele aldığımızdan emin olmamıza yardımcı olur. Mağdur katılımını da içeren alternatif müdahale yaklaşımları yardımcı olabilir.
S: Hangi çözüm veya çözümler mevcut sistemin geliştirilmesine yardımcı olabilir?
A: Müdahaleler söz konusu olduğunda, farklı insanlar için farklı şeyler işe yarayabilir. Neyin işe yaradığına dair kanıtlarla uyumlu olduklarından emin olmak için bazı eyalet standartlarını yeniden incelememiz gerekiyor. Aynı tür programda daha fazla zaman geçirmenin gelecekteki suçları caydıracağı fikri bilimsel kanıtlara dayanmamaktadır. Bazı eyaletler mağdurları içeren tedaviye izin vermemektedir. Neyin işe yarayabileceğini denemek için daha fazla esnekliğe izin veren politikalara ihtiyacımız var. Ek bir zorluk da, devlet yönergelerinin büyük ölçüde farklılık göstermesidir, bu nedenle araştırma, bir müdahale yönteminin daha iyi olduğunu öne sürse bile, onu geniş çapta uygulamak zor olacaktır.
Son olarak, suçlular ve mağdurlar hakkında veri toplamanın çok zor olduğunu, ancak politikaları ve sonuçları iyileştirmek için verilere ihtiyacımız olduğunu vurgulamak önemlidir. Aile içi şiddetle ilgili verileri daha güçlü ve bilim insanları için daha erişilebilir hale getirmenin yollarını bulmalıyız.