NSF Haberler

Dikenli bir sorun, genetik bir cevap

Her gülün bir dikeni vardır. Ya da daha doğrusu, her gülün dikeni vardır, bitkinin kabuğunun keskin bir çıkıntısı, otçullar için caydırıcı olabilir ama aynı zamanda gül ve diğer bitkilerin yetiştirilmesini daha da zorlaştırır. Yeni araştırma ABD Ulusal Bilim Vakfı tarafından desteklenen bir araştırma, güllerden patlıcanlara kadar bitkilerde dikenli bitkilerin büyümesini ve kaybını kontrol eden benzer bir mekanizma buldu; bu bitkiler evrimsel olarak yaklaşık 165 milyon yıl önce ayrılmış olsalar bile.

Bulgular, biyolojide uzun zamandır devam eden bir soruyu yanıtlamaya yardımcı oluyor: Yakınsak evrimin örnekleri (benzer adaptasyonlar bağımsız olarak ilgisiz soylarda meydana geldiğinde) aynı genetik araçlara ne kadar bağlıdır. Ayrıca, potansiyel olarak zararlı deri uzantıları olmadan doğal olarak büyüyen dikensiz bitki versiyonları yetiştirme olasılığını da açıyor. Cold Spring Harbor Laboratuvarı'ndaki araştırmacıların önderlik ettiği araştırmacılar, yabani bir türdeki ve yerel olarak toplanan bir meyvedeki dikenleri ortadan kaldırmayı başardılar.

Kredi: Blaine Fitzgerald, Cold Spring Harbor Laboratuvarı

Avustralya'da yabani tip Çöl kuru üzümü (S. cleistogamum) dikenlerle büyür. Diken büyümesinin ve kaybının ardındaki genetik mekanizma üzerine NSF tarafından desteklenen yeni araştırma, bitkinin hasat edilebilirliğinde hızlı iyileşmeyi kolaylaştırmak için gen düzenlemenin kullanılmasını sağladı.

Dikenli bitkilerin daha kolay yetiştirilebilen akrabalarını üretme yeteneği, bilim insanlarının ve yetiştiricilerin kuraklığa veya zararlılara dayanıklılık gibi aranan özelliklere sahip bitkilerin tarımsal kullanımını artırmasına olanak tanıyabilir. Güller için bile dikenleri ortadan kaldırmak oldukça etkili olacaktır, çünkü şu anda ticari çeşitlerden genellikle uzun bir manuel işlemle çıkarılıyorlar.

“Bir gül, pirinç ve patlıcana baktığınızda bunların yakın akraba olduğunu düşünmeyebilirsiniz ve haklısınız, ancak yine de bu ortak bitki savunma aracını yetiştirmek veya yetiştirmemek için aynı genetik araç setini kullanıyorlar,” diyor çalışmayı finanse eden NSF Biyolojik Bilimler Müdürlüğü'nde program direktörü olan Diane Jofuku Okamuro. “Bitkilerin doğal olarak dikenleri nasıl ürettiğini veya üretmediğini öğrenerek, artan çevresel değişim karşısında kritik bir çaba olan gıda için yetiştirdiğimiz bitkilerin çeşitliliğini artırmak için çalışabiliriz.”

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir