İstilacı midyeler artık Amerikan Büyük Göllerinde önemli bir besini kontrol ediyor
Su ekosistemlerinin sağlığı, başta fosfor olmak üzere temel besinlerin sağlanmasına bağlıdır. Çok fazla fosfor, istenmeyen ötrofikasyona, besinlerin aşırı zenginleşmesine neden olur ve su kütlelerinin fosfor kirliliğini önlemek için çok çaba harcanır.
Dünyanın en büyük tatlı su ekosistemi olan Kuzey Amerika Büyük Göllerinde, bu kontrol istilacı bir tür tarafından kaybedilmiş olabilir.
göre bir ABD Ulusal Bilim Vakfı-dergide yayınlanan finanse edilen çalışma PNASBeş Büyük Göl’ün dördüne yayılmış olan bataklık midyeleri, artık ekosistemdeki fosfor arzını düzenledikleri dereceye kadar büyük miktarlarda fosfor biriktirdiler.
Avrasya’nın Ponto-Hazar bölgesine özgü işgalciler, 1980’lerin sonunda Büyük Göller’de ortaya çıktı. 21. yüzyılın ilk on yılının sonlarında, Superior Gölü dışındaki tüm göllerde geniş dip tortul alanlarına yayılmışlardı. Göllerin biyolojisi üzerindeki etkileri iyi belgelenmiştir, ancak göllerin kimyası üzerindeki etkileri belirsizliğini korumaktadır.
Araştırmacılar Büyük Göller Gözlemevi Minnesota Üniversitesi’nde Duluth, midyelerin yayıldığı dört Büyük Göl’deki fosfor döngüsünü analiz etti: Michigan, Huron, Erie ve Ontario. Ekibin Michigan Gölleri ve Huron’daki birçok yerde tortular ve midyeler üzerinde yaptığı ölçümlerle kalibre ettikleri bir kütle dengesi modeli kullandılar. Sonuçlar, işgal altındaki Büyük Göllerdeki fosfor konsantrasyonlarının artık tek bir türün popülasyon dinamikleri tarafından düzenlendiğini gösteriyor: bataklık midyesi.
Araştırmayı yürüten bilim insanı Ted Ozersky, “Quagga midyeleri, göl tabanında yaşayan ve suyu filtreleyerek fitoplankton ve diğer küçük parçacıkları gideren küçük, sert kabuklu organizmalardır” diye açıklıyor. Midyeler, genellikle metrekare başına 10.000 midyeyi (inç kare başına altı midye) aşan yoğunluklarda göl diplerini işgal eder.
Midyeler, göl suyundan organik parçacıkları filtreleyerek ve dışkılarıyla fosforu geri getirerek, göl suyu ile tortular arasında fosforun değiş tokuş edildiği doğal oranları önemli ölçüde değiştirir. Araştırmaya göre, Michigan Gölü’ndeki midyeler, fosforu sudan yirmi yıl öncesine göre 10 kat daha hızlı çıkarmakla kalmıyor, aynı zamanda su kolonuna sekiz kat daha fazla fosfor sağlıyor. Bu “dahili yükleme”, fosforun dinamiklerini havza girdilerinden etkili bir şekilde ayırır ve midye popülasyonları arttığında veya azaldığında sistemi tahmin edilemeyen dalgalanmalara açık bırakır.
Çalışmanın sonuçları, tek bir istilacı türün, dünyanın en büyük su ekosistemlerinde bile jeokimyasal döngüler için dramatik sonuçlara sahip olabileceğini göstermektedir. Yazarlara göre bu, Avrupa ve Kuzey Amerika’daki midye istilasına uğramış göllerdeki benzer ekolojik değişikliklerin habercisi ve su ekosistemlerini yönetmek için yeni bir paradigma gerektiriyor.