Kara yosunların ölüm tarihleri, Antarktika buzul tarihinin arşivleridir.
Antarktika’da yaşayan birkaç bitki türünden biri olan yosunlar, ilerleyen buzullar tarafından tehdit edilen zayıf bir varlığa sahiptir. Buzullar hareket ettiğinde, bir bitkiyi gömebilir veya örtebilir – onu ışıktan ve sıcaklıktan mahrum bırakabilir. Bilim adamları, bir buzulun bir yosunu öldürdüğü zamanlamanın, yani öldürme tarihinin, buzul tarihinin bir arşivini sağladığını keşfettiler.
Bitkinin öldüğü tarih, buzulun o bölge üzerinde ilerlediği zamana denk geliyor. Buzullar geriledikçe, daha önce gömülü olan yosunlar artık ölü ve siyah olarak açığa çıkıyor.
İçinde ABD Ulusal Bilim Vakfı-desteklenen araştırmalar yayınlandı Amerika Jeoloji Derneği dergi JeolojiWyoming Üniversitesi’nden Dulcinea Groff ve meslektaşları, buzulların son 1.500 yılda kuzey Antarktika Yarımadası’nda üç farklı aşamada ilerlediğini ortaya çıkarmak için daha önce buza gömülmüş, ölü siyah yosunların radyokarbon tarihlemesini kullanarak ölüm tarihlerini belirlediler.
“Diğer kayıtlara kıyasla bu öldürme tarihlerinde bu kadar değerli olan ne? [such as the ages of glacial erratics or penguin remains] doğruluğu,” diyor Groff. İklim tarihinin net bir resmini sunuyorlar.
NSF’nin Kutup Programları Ofisi’nden Michael Jackson, “Bu çalışma önemlidir, çünkü kesin olarak tarihlenen gömülmüş yosunların yeni uygulamasıyla iklim tarihinin ve buzul ilerlemesinin ve geçmişte geri çekilmesinin zamanlamasının daha iyi anlaşılmasına olanak tanır” diyor.
Groff ve meslektaşları, çeşitli yerlerde buzulların kenarlarını keşfederek kuzey Antarktika Yarımadası çevresinde siyah yosunlar topladılar. Daha sonra, yosunları radyokarbonla tarihlendirerek buzul ilerlemesinin aşamalarını belirlediler. Bulgu, bugüne göre daha soğuk ve potansiyel olarak daha ıslak koşulların evrelerinin kanıtıdır.
Anvers Adası’nda, buzulun 2019’daki konumunda en son yaklaşık 850 yıl önce olduğunu öğrendiler. Groff, “En hızlı ilerlemeye sahip buzul cephesinin aynı zamanda en hızlı geri çekilmeye sahip olduğunu bulduk, bu da hızlı kıyı buzul dinamiklerinin sıcak noktalarının Antarktika Yarımadası’nda meydana geldiğini öne sürüyor” diyor.