Küçük ölçekli çiftçilerin dayanıklılığının güçlendirilmesi, artan açlığı tersine çevirmek ve yoksulluğu sona erdirmek için kritik öneme sahiptir.
Bugün, BM Uluslararası Yoksulluğun Ortadan Kaldırılması Günü’nde, bir adım geri çekilip toplu olarak ve IFAD’ın çalışmaları aracılığıyla kaydettiğimiz ilerlemeyi yansıtmak ve ayrıca yoksulluğu daha da azaltmak için karşılaştığımız zorluklara bakmak istedim.
Bildiğimiz gibi, yoksulluğun pek çok boyutu vardır: Yoksulluk yalnızca düşük gelir ve kaynak yokluğuyla ilgili değildir, aynı zamanda açlık ve yetersiz beslenmeyle de ilgilidir; eğitim ve temel hizmetlere sınırlı erişim; sosyal dışlanma ve savunmasızlık.
SKH’leri benimsediğimiz 2015 yılında, yaklaşık 736 milyon insan hala günde 1,90 ABD dolarının altında yaşıyordu ve birçoğu gıda, temiz içme suyu ve sanitasyondan yoksundu. O zamandan beri birçok ülke parasal yoksulluğu önemli ölçüde azalttı, ancak buna çok boyutlu yoksulluğun azalmasının eşlik etmemesi karmaşık bir hikayeyi ortaya koyuyor. Uzun süreli bir düşüşün ardından, dünyadaki yetersiz beslenen insan sayısı 2015’ten bu yana artmakta ve on yıl önceki seviyelere geri dönmektedir. Yetersiz beslenen insanların tahmini sayısı, 2015’teki 777 milyona kıyasla şu anda 821 milyon. Ne yazık ki bu, SDG1’in dünyanın yüzde üçünden daha azının aşırı yoksulluk içinde yaşama hedefine ulaşma yolunda olmadığımız anlamına geliyor (ve birçoğu bunların çoğu kırsal alanlardadır) veya SDG2’nin açlığı sona erdirme hedefi yoktur. Bu hedeflerin her ikisi de IFAD’ın misyonunun merkezinde yer alır.
Güney Asya ve Sahra altı Afrika, aşırı yoksulluk içinde yaşayanların yüzde 80’ini oluşturuyor. Buna ek olarak, kırsal alanlardaki yoksulluk oranı yüzde 17,2’dir; bu, kentsel alanlardan üç kat daha fazladır. Zaman geçtikçe, bu alanlar iklim değişikliği, çatışma ve gıda güvensizliği tarafından getirilen yeni tehditlerle karşı karşıya kalıyor, bu da insanları yoksulluktan kurtarmak için daha fazla çalışmaya ihtiyaç duyulacağı anlamına geliyor.
Küçük ölçekli çiftçilerin dayanıklılığının ve uyum sağlama kapasitesinin güçlendirilmesi, açlığın yükselişini tersine çevirmek ve yoksulluğu sona erdirmek için kritik öneme sahiptir. IFAD’ın hedeflenen yatırımları ve uzmanlığı, kapsayıcı ve sürdürülebilir kırsal dönüşümün sağlanmasına yardımcı olabilir ve olacaktır. Bununla birlikte, gözlemlediğimiz eğilimler, SDG1 ve SDG2’ye ulaşmak için tekrar yola çıkmak istiyorsak, her zamanki gibi iş yapmanın yeterli olmadığı anlamına geliyor. Burada, IFAD olarak, kimsenin geride kalmamasını sağlamak için tüm ülkelerde kırsal yoksulluğu ve açlığı sona erdirmek için daha fazla kaynak da dahil olmak üzere çabalarımızı önce sürdürmeli ve hızlandırmalıyız. İkinci olarak, projelerimizi özel sektörle daha fazla çalışmak ve hibe temelli fon sağlamak ve kırsal yoksulluğun ve gıda güvensizliğinin kronik olduğu ülkelerde alternatif dağıtım mekanizmalarını değerlendirmek gibi diğer eylemlerle tamamlamamız gerekiyor. Üçüncüsü, tüm çabalarımızı sürdürülebilir, besleyici ve kapsayıcı gıda sistemlerinin gelişimini kolaylaştırmaya yönlendirme ihtiyacı.
Bu, tek başımıza üstesinden gelemeyeceğimiz bir meydan okuma. Hükümetler, üye devletler, diğer IFI’lar ve donörler, diğer BM kuruluşları ve ayrıca devlet dışı kuruluşlar, özel sektör ve en önemlisi kendi yararlanıcılarımızla ortaklıklar çok önemlidir. Müdahalelerimizi artırmak ve sürdürülebilir ve çok boyutlu yoksulluğu azaltmak için deneyimlerimizden nasıl yararlanacağımız konusunda yaratıcı olmanın zamanı geldi.
Hepimiz misyonumuzu önemsiyoruz ve bugün gibi bir günde geri adım atmak ve ilerlemeyi kabul etmek önemlidir, ancak aynı zamanda muazzam zorlukları da unutmamak önemlidir, bu nedenle IFAD’ın adım atması ve daha fazlasını ve farklı şeyler yapması için kendisine meydan okumaya devam etmesi gerekiyor. 2019’da açlığın daha da kötüye gittiği ve yoksulluğun hala çok büyük bir sorun olduğu bir dünyaya sahip olmak kabul edilemez. SKH’lere ulaşmak için sadece 10 yılımız var.
Yayın tarihi: 17 Ekim 2019