Mikroplastik kirlilik, okyanuslara girmeden önce nehirlerde yıllarca kalır.
Yeni bir çalışma, mikroplastiklerin okyanusa karışmadan önce yedi yıla kadar nehir yataklarında birikip oyalanabileceğini buldu. Araştırma kısmen tarafından desteklenmiştir. ABD Ulusal Bilim Vakfı.
Nehirler neredeyse sürekli hareket halinde olduğundan, araştırmacılar daha önce hafif mikroplastiklerin nehirlerden hızla aktığını ve nehir yatağı çökeltileriyle nadiren etkileşime girdiğini varsaydılar.
Şimdi bilim insanları, kuzeybatı Üniversitesi ve diğer kurumlar, yüzey suyunun nehir yatağındaki suyla karıştığı bir süreç olan hiporeik değişimin, aksi takdirde yüzmesi beklenebilecek hafif mikroplastikleri yakalayabildiğini keşfettiler.
Araştırma dergide yayınlandı Bilim Gelişmeleri. Tüm su akışı boyunca plastik kirlilik kaynaklarından, tatlı su sistemlerinde mikroplastik birikimi ve kalma sürelerinin ilk değerlendirmesini işaret ediyor. Yeni model, hiporeik değişim de dahil olmak üzere parçacıkları etkileyen süreçleri açıklıyor ve ölçülmesi zor ancak 100 mikrometre ve daha küçük boyutta bol miktarda bulunan mikroplastiklere odaklanıyor.
Çalışmanın yazarlarından biri olan Northwestern’den Aaron Packman, “Plastik kirliliği hakkında bildiklerimizin çoğu okyanuslardan geliyor çünkü orada çok görünür durumda” dedi. “Artık küçük plastik parçacıkların, parçaların ve liflerin neredeyse her yerde bulunabileceğini biliyoruz. Çalışmamız, kentsel atık sudan kaynaklanan birçok mikro plastiğin nehir kaynağının yakınında biriktiğini ve okyanuslara taşınmasının uzun zaman aldığını gösteriyor.”
Çalışmayı yürütmek için bilim adamları, bireysel parçacıkların tatlı su sistemlerine nasıl girdiğini, yerleştiğini ve daha sonra yeniden hareket edip yeniden dağıtıldığını simüle etmek için yeni bir model geliştirdiler.
Model, nehirlerde mikroplastiklerin tutulmasında önemli bir rol oynayan hiporeik değişim süreçlerini içeren ilk modeldir. Hiporeik değişim sürecinin doğal organik parçacıkların tatlı su sistemlerinde nasıl hareket ettiğini ve aktığını etkilediği iyi bilinmesine rağmen, süreç nadiren mikroplastik birikiminde dikkate alınır.
Yeni modeli kullanan araştırmacılar, mikroplastik kirliliğin en uzun süre kaynak suları olarak bilinen bir nehir veya akarsuyun kaynağında kaldığını buldular. Kaynak sularında, mikroplastik parçacıklar kilometre başına ortalama beş saat hızla hareket etti. Ancak düşük akış koşullarında bu hareket yavaşladı ve sadece bir kilometre ilerlemek yedi yıl kadar sürdü. Bu koşullarda, organizmaların sudaki mikroplastikleri yutma olasılığı daha yüksektir ve potansiyel olarak ekosistem sağlığını bozar.
NSF’nin Yer Bilimleri Bölümü’nde program direktörü olan Justin Lawrence, “Bilim adamları, sentetik endüstrisinin bu küçük kalıntılarının nehir yataklarında nerede saklandığını ve ne kadar süre kalacaklarını tahmin etmeyi yeni öğreniyorlar” dedi. “Bu bulgular, nehirlerin başka bilinmeyenleri gizlediği ve nehirlerdeki ve akarsulardaki yaşam için sonuçlarının ne olduğu sorusunu akla getiriyor.”