Bir şiiri ezberlemeye, bir gitar riffinde ustalaşmaya veya sadece iyi alışkanlıklar edinmeye çalışıyorsanız tekrarlama yararlı olabilir. Bununla birlikte, bu tür davranışlar zorlayıcı hale geldiğinde, normal yaşamın önüne geçebilir – Tourette sendromu ve otizm spektrum bozuklukları gibi hastalıklarda bazen görülen bir engel.
Şimdi, NSF’nin Canlı Sistemler Fiziği Programının kısmi desteğiyle, Rockefeller Üniversitesi’ndeki bilim adamları, insanlarda zorlayıcı davranışlara ışık tutabilecek bir bulgu olan, tekrarlamanın altında yatan bir beyin devresi belirlediler.
NSF’nin Fizik Bölümü’nde program direktörü olan Krastan Blagoev, “Davranışın altında yatan moleküler mekanizmaları anlamak, bugün bilimdeki en zorlu sorunlardan biridir ve bu araştırma, bu yönde atılmış büyük bir adımdır” diyor.
Mikroskobik yuvarlak solucanı incelemek C. elegans araştırmacıları, bir proteindeki kusurların hayvanların kendilerini tekrar tekrar yönlendirmesine neden olduğunu bulmalarına yol açtı.
Tarif edilmek Doğa İletişimibu gözlemler benzer mekanizmaların insanlar da dahil olmak üzere bir dizi hayvanda tekrarlayan davranışlara yol açabileceğini düşündürmektedir.
Bilim adamları, memelilerin beyinlerinde bulunan yıldız şeklindeki hücreler olan astrositlerin nöronların işlerini yapmalarına nasıl yardımcı olduğunu anlamak için yola çıktı. Astrositlerin, nöronlar arasındaki bağlantılar olan sinapslarda aşırı nörokimyasalların atılmasından sorumlu olduğu düşünülmektedir.
Bu görev çok önemlidir, çünkü kimyasallar zamanında ortadan kaldırılmazsa, normal beyin fonksiyonlarını bozarak nöronları beklenmedik şekillerde uyarabilirler.
Bu süreci daha iyi anlamak için Rockefeller Üniversitesi’nde araştırmacı olan Menachem Katz, C. elegans Astrositlerin solucan eşdeğerleri olduğundan şüphelendiği CEPsh glial hücreleri.
Katz ve meslektaşları, fare astrositleri ve CEPsh glia’nın benzer genetik imzalara sahip olduğunu göstermek için mRNA dizilimini kullandılar ve bu da şüphesini doğruladı. Diğer ortak noktaların yanı sıra, her iki hücre tipi de memeli versiyonu kimyasal glutamatı sinapslardan uzaklaştırmaktan sorumlu olan GLT-1 proteinini üretir.
Bulgu, bilim insanlarına astrositlerin ve GLT-1’in nasıl çalıştığını tanımlamaları için eşsiz bir fırsat verdi.
Araştırma, anormal glutamat salgılanmasının, hayvanlar aleminde tekrarlayan davranışların temelinde olabileceğini öne sürüyor ve bunun insanlarda patolojik tekrarı anlamakla ilgili olabileceği ihtimalini artırıyor.