‘Güzel yüzücüler’ gelgitte saldırıyor
William & Mary’nin Virginia Deniz Bilimleri Enstitüsü’nde ekolojist olan David Johnson, 20 yıldan fazla bir süredir ABD’nin Doğu ve Körfez kıyılarındaki tuz bataklıklarını kirleterek geçirdi. Ancak geçen Eylül ayında bir Virginia tuz bataklığında araştırma yaparken, o ve meslektaşları daha önce hiç görmedikleri bir şey gördüler – sığ, su dolu çukurlardan kemancı yengeçleri pusuya düşüren mavi yengeçler.
Johnson, “İnanılmazdı çünkü burada su altında yaşayan, yemek yiyen, nefes alan ve üreyen – sudan beslenen bir su avcısı vardı” diyor. “Afrika’da antilopları pusuya düşüren timsahlar gibiydi.”
Johnson’ın bildirdiği ABD Ulusal Bilim Vakfı-de gerçekleşen destekli keşif Virginia Coast Reserve Uzun Vadeli Ekolojik Araştırma site, dergide Ekoloji. NSF’nin Çevre Biyolojisi Bölümü’nde program direktörü olan Doug Levey, “Bu çalışma, doğanın alana giren ve etraflarında olup bitenleri yakından gözlemlemek için zaman ayıran bilim insanlarına hâlâ sürprizler sunduğunu gösteriyor” diyor.
Johnson ve meslektaşları — Serina Wittyngham ve Leah Scott VIMSve Virginia Üniversitesi’nden Cora Baird – Güney Mississippi Üniversitesi’nden Richard Heard’ın daha önceki bir anekdot hesabı dışında, gelgitteki çukurlardan gelen bu pusu tarzı saldırıların mavi yengeçler veya diğer yüzen yengeçler için kaydedilen ilk saldırılar olduğuna inanıyor.
Johnson, “Gerçekten sıcaktı – 95 derece – ve gelgit üç saat daha geri dönmeyecekti” diyor. “Ama bu suda yaşayan yengeçler gelgitte beslenmenin bir yolunu bulmuşlardı: suyla dolu sığ çukurlar kazın ve avın size gelmesini bekleyin. Yengeçlerden biri kıyı şeridinden 70 metre uzaktaydı. Bu 800 vücut uzunluğunda.”
Araştırmacılar, mavi yengeçlerin çukurlarının çamurlu kamuflajından çıkmalarını, ardından kemancı yengeçleri takip edip kapmalarını ve avlarını yutmak için çukurlara geri dönmelerini izlediler. Johnson, bölgenin “bir ejderha ininin dışındaki köylülerin atılmış kemikleri” gibi göründüğünü söylüyor.
Bilim adamları uzun zamandır gelgit sırasında açıkta kalan bataklık yüzeyinin kemancılara bir sığınak sağladığını düşünmüşlerdi. Johnson, “Mavi yengeçlerin, onları yemek için suya dönmeden önce kemancı yengeçleri kapmak için karaya birkaç adım attıkları biliniyor” diyor. “Ama gördüğümüz davranış farklıydı. Mavi yengeçler avlarını karada kovalamıyorlardı, karada avlarının kendilerine gelmesini bekliyorlardı.”
Keşif, bir dizi soruyu gündeme getirdi. Bu davranış mavi yengeçler arasında ne kadar yaygın ve ne kadar başarılı? Mavi yengeçler, balıkçıllar ve ak balıkçıllar gibi avcılara maruz kalma gibi karada avlanma riskleriyle nasıl başa çıkıyor? Diğer su türleri de benzer bir avlanma stratejisi kullanabilir mi?
Johnson aynı bataklığa iki kez döndü mavi yengeç yoğunluklarını, boyutlarını ve saldırılarını kaydetmek için ilk gözlemlerden haftalar sonra. Takip ziyareti ve takip kameralarından gelen sonraki video, davranışı doğruladı.