Caroline Namara, Batı Uganda’daki Bushenyi’nin ücra kırsal bir bölgesinde bir radyo muhabiri ve sosyal hizmet görevlisidir – kırsal kesimdeki kadınların ve çiftçilerin karşılaştığı birçok sorunu ilk elden duymuş ve kırsaldaki kadınları dahil etmek ve güçlendirmek için ne yapılması gerektiğini anlamıştır.
Köylü kadınları mağdur. Benim ülkemde geçimlik tarımın büyük bölümünü onlar yapıyor. Gösterilecek çok az sonuçla gerçekten çok çalışıyorlar.
Peki, köylü kadınları ne istiyor?
Kırsal kadınlar bilgi istiyor. Ana çalışma alanları çiftçiliktir, ancak mahsullerini büyütmenin ve korumanın en iyi yollarına ilişkin temel bilgilerden yoksundurlar. Topluluğumdaki kadınlar günlük geçim için yiyecek yetiştiriyor, ancak kar veya daha büyük ticari işler için değil. Az yatırım yaparlar, mahsulü yerler ve biter. Ancak ihtiyaçlarını karşılamak için para kazanmaları gerekiyor.
Bilgi neden bu kadar önemli?
Sorunlardan biri, topraklarının verimli olmaması, çünkü her mevsim ekin yetiştirmeye devam ediyorlar. Yıl içinde ve yıl dışında. Böylece toprak verimliliğini kaybeder ve ardından verimlilikleri düşer.
Bu kadınlar uzak bölgelerde yaşıyor ve internete ve hatta bazen cep telefonlarına erişimleri yok. Yani gübreleme konusunda da bilgileri yok. Çiftliklerine bereket katabileceklerini bilmiyorlar.
Kadınlar tarımsal en iyi uygulamalar hakkında bilgi istiyor. Sınırlandırılmamak için teknoloji istiyorlar.
Toprağın hazırlanması zaman alıcıdır. Kullandıkları teknoloji zaman kaybı. Zamandan ve iş gücünden tasarruf sağlayan teknolojilere ihtiyaçları var. Küçük bir toprak parçasını işlemek için küçük çapalar kullanırlar. Bir kadının küçük bir çapa kullanarak bir dönümlük fasulyeye sahip olması çok zaman alıyor. Küçük bir çapa ile aslında üç hafta hatta bir ay sürecektir. Buna ekim ve hasat dahil değildir. Bir kadının bir çuval fasulye toplaması üç ila dört ay alabilir. Bir traktörü olan birini düşünün. Bir gün sürebilir. Kadınların ihtiyacı olan şey bu.
Kadınların toplumsal cinsiyet ilişkileri açısından güçlendirilmesi gerekmektedir. Topluluğumdaki kadın ve erkeklerin bir araya getirilmesi gerekiyor. Benim toplumumda kadınların toprağı yoktur, dolayısıyla ürettikleri her şey onların değildir. Zamanlarının ve enerjilerinin çoğunu harcıyorlar ve bu onların değil. Hiçbir şeye sahip değiller. Günün sonunda, ürünlerini pazarlayan erkeklerdir. Bir kadın ekinlerini biçtiğinde paranın nereye gittiğini görmez.
Yani hiçbir şeyi kontrol etmiyor. Bu, birçok kadını hayal kırıklığına uğratır.
Hükümetler ve liderler kırsal kesimdeki kadınlara nasıl yardımcı olabilir?
Tarım, çoğu gelişmekte olan ülke için bel kemiğidir. Gelir kaynağı ve aynı zamanda ana gıda kaynağıdır. Tarım, Uganda’daki ana sektörlerden biridir ve işgücünün yüzde 60’ını istihdam etmektedir.
Ancak hükümetlerin, kırsal kesimdeki kadınların karşılaştığı sınırlamaları anlaması gerekiyor. Devletimizin Servet Yaratma Operasyonu adlı bir programı var. Bu iyi bir program. Çiftçilere tohum, tavuk, inek gibi girdiler veriyorlar. Ancak çiftçilerin bu girdileri vermeden önce bir kümes veya inek kulübesi inşa etmelerini şart koşuyorlar.
Bu bir soruna neden olur. Unutma, kırsaldaki kadınların bunları yapacak parası yok. Girdi almadan önce bu gereksinimleri yapmamı söylerseniz, yapamam. Dolayısıyla, bu sınırlama nedeniyle kadınlar yine de yoksul kalmak zorunda. Bir kadının paraya ve kaynaklara erişimi yoksa dünyadaki tüm programlar ona yardım edemez.
Kadınlar ve kızlar eğitim istiyor. Benim cemiyetimde bir kadın okumuş değilse bilgisini getirseniz de ciddiye almaz. Eğitim, kadınların aşağılıklarını aşmalarına yardımcı olur ve onlara bunu yapabileceklerine inanmaları için güven verir.
Topluluğumda birçok klişe var. Bunların kaldırılması gerekir ve eğitim bu konuda yardımcı olabilir. Eğitimli olmak her kırsal kadın için en iyi şeydir.
Eğitimsizken çalışmıyorsun ve daha gençken evlenmek zorundasın. Bazı kızlar barlarda çalışır. Diğerleri fuhuş yapıyor. Hizmetçi olarak çalışıyorlar. Düşük kalırlar.
Kadınlar tarımda kalmak istiyor, çiftçi olmaktan gurur duyuyorlar, ama sadece yetkilendirildikleri takdirde. Bilgiye sahiplerse, araziye serbestçe erişebiliyorlarsa ve kaynakları kontrol edebiliyorlarsa (paralarının nasıl harcandığını). Tüm bunları başarabilirsek, tarımda kalmaktan ve uluslarının beslenmesine yardımcı olmaktan mutlu olurlar.
Caroline şu anda Radio Bushenyi FM’de aile, çocuk ve çiftçi programlarında sunucu olarak çalışmaktadır. Etkileşimli çiftlik radyo programlarına içerikle katkıda bulunmak üzere kadın üyelerin becerilerini geliştirmek için 40 kadın grubuyla çalışan kendi topluluğunda bir Uluslararası Çiftlik Radyosu Projesini destekledi.
Yakın zamanda, İtalya’nın Perugia kentinde düzenlenen 2018 Uluslararası Gazetecilik Festivali’nde IFAD’ın ev sahipliğinde kırsal kesimdeki kadınların seslerini yükseltmek konulu bir panele katıldı.
yayın tarihi: 26 Nisan 2018