Okyanus yaşamı bulutların üretilmesine yardımcı olur, ancak mevcut bulutlar yenilerini uzak tutar

Okyanusun kıyısında durun ve tuz spreyinden derin bir nefes alın ve denizin şüphe götürmez bir şekilde keskin kokusunu alacaksınız. Olgun, neredeyse çürüyen koku? Bu kükürt.

Deniz planktonları her yıl havaya 20 milyon tondan fazla kükürt soluyor, çoğunlukla dimetil sülfit veya DMS şeklinde. Havada bu kimyasal, su damlacıklarının oluşması için bir yer sağlayarak bulutların oluşmasına yardımcı olan sülfürik aside dönüşebilir. Dünya okyanusları ölçeğinde, bu süreç tüm iklimi etkiler.

Fakat ABD Ulusal Bilim Vakfı tarafından finanse edilen gelen araştırma Wisconsin-Madison Üniversitesi ve diğer kurumlar, denizden yayılan DMS’nin üçte birinden fazlasının yeni bulutların oluşmasına yardım edemediğini, çünkü bulutların kendilerine kaybolduğunu ortaya koyuyor. Yeni bulgular, deniz yaşamının bulutları nasıl etkilediğine dair anlayışı önemli ölçüde değiştiriyor ve bilim adamlarının bulut oluşumunun okyanuslardaki değişikliklere nasıl tepki verdiğini tahmin etme şeklini değiştirebilir.

Güneş ışığını uzaya geri yansıtarak ve yağışı kontrol ederek, bulutlar küresel iklimde önemli bir rol oynar. İklim değişikliğinin etkilerini anlamak için bunları doğru bir şekilde tahmin etmek çok önemlidir.

Yeni raporun kıdemli yazarı UW-Madison’dan Tim Bertram, “Bulut oluşumu öyküsünün gerçekten eksik olduğu ortaya çıktı” diyor. “Son üç veya dört yıldır, hem laboratuvar deneyleri hem de büyük ölçekli saha deneyleri yoluyla bu hikayenin bazı kısımlarını sorguluyoruz. Artık okyanustan yayılanlar ile bu parçacıkların nasıl teşvik ettiği arasındaki noktaları daha iyi birleştirebiliriz bulut oluşum formu.”

Sonuçlar yayınlandı Ulusal Bilimler Akademisi Bildiriler Kitabı.

“Bu araştırma grubu, biyolojik akışların deniz bulutlarının oluşumuyla olan bağlantısını izleyerek, Dünya’nın değişen iklimini anlama yolunda bizi bir adım daha ileri götürüyor” diyor. NSF’nin Atmosfer ve Coğrafi Uzay Bilimleri Bölümü’nde program direktörü olan Chungu Lu.