Ağaçlar için, karbonhidratlar böcek yaprak dökümünden sağ kurtulmanın anahtarıdır
Son zamanlarda çok yıllı bir istilacı güve salgını, güney New England’da binlerce dönümlük meşe ağacını öldürdü, ancak enkaz arasına serpiştirilmiş binlerce ağaç hayatta kaldı. A ders çalışma yayınlananFonksiyonel Ekoloji neden olduğuna ışık tutuyor.
ABD Ulusal Bilim VakfıHarvard Üniversitesi, Massachusetts Amherst Üniversitesi, Boston Üniversitesi ve MIT’deki bilim adamları tarafından finanse edilen araştırma, bir ağacın karbonhidrat rezervlerinin aç tırtılların saldırısından kurtulmak için çok önemli olduğunu ortaya koyuyor. Çalışma şu adreste gerçekleşti: Harvard Ormanı Uzun Vadeli Ekolojik Araştırma alan.
NSF’nin Çevresel Biyoloji Bölümü’nde program direktörü olan Doug Levey, “Doğa, yoğun bir bağlantı ağıdır” diyor. “Zor kısım, değişen dünyada ne olacağını tahmin edebilmemiz için bu bağlantılara bir sayı koymak – onları ölçmek -.”
Bilim adamlarının bulduğuna göre, ağaçların biyolojisi onları en şiddetli stres faktörlerine karşı bile dirençli kılıyor. Araştırmanın ortak yazarlarından Meghan Blumstein, “Örneğin meşe ağaçları bir bakıma planlayıcıdır” diyor. “Büyüme mevsiminde yaptıkları yiyeceklerin bir kısmı hemen enerji için kullanılır ve bir kısmı yağmurlu bir gün için gövdelerde ve köklerde depolanır. Depolanan karbonhidratlarla, bir böcek salgınından sonra hemen yeni bir yaprak akışı oluşturabilirler. “
Ancak ağaçlar yenilmez değildir ve çalışma, hayatta kalmaları için gerekli rezervlerin belirli eşiğini ortaya koymaktadır: Kurutulmuş odunlarında %1,5 veya normal depolama kapasitelerinin yaklaşık %20-25’i kadar karbonhidrat. Eskiden “çingene güvesi” olarak bilinen bir böcek olan Lymantria dispar’ın 2016’dan 2018’e kadar tekrar tekrar ortaya çıkması, ağaçların her yıl yapraklarını dökerek dayanıklılığına meydan okudu.
Harvard Ormanı’nda bir bilim adamı olan baş yazar Audrey Barker Plotkin, “Ölen ağaçlar, rezervleri tükenen ağaçlardı” diyor. Ağaçların yeri önemliydi. Araştırma ekibi, orman kenarları boyunca büyüyen ağaçların, aynı yaprak dökümü seviyesinde bile daha fazla rezerve sahip olma eğiliminde olduğunu ve bu da onları iç orman ağaçlarından daha dayanıklı hale getirdiğini buldu.
Bilim adamları, orman kenarı ağaçlarının 2018’den önceki yıllarda daha az şiddetli yaprak dökümü yaşamış olabileceğine ve kenar ağaçları çok fazla ışık aldığından, rezervlerini iç orman muadilleri kadar tüketmeden toparlanabileceklerine inanıyorlar.
Çalışma, böcekler istila ettiğinde ağaçların gerçekten de açlıktan ölebileceğine dair doğrudan kanıt sağlıyor. Bu anlayış, yeni zararlılar ve değişen iklim bölgede değişimi yönlendirmeye devam ettikçe, orman dayanıklılık modellerinin geliştirilmesine yardımcı olacaktır.